Namibië deel 1

De oversteek naar Namibië; dat werkt op ongeveer dezelfde manier als de overgang naar Botswana. Weer uitstempelen bij Botswana en dan weer via tig briefjes naar Namibië. En ja dan ook nog bij de slagboom, nog een keer je auto gegevens opschrijven. Inclusief kilometerstand, chassis nummer en motornummer. Gelukkig waren we voorbereid en hadden we de benodigde papieren in plastic insteekmapjes.

Daarna zijn we zo in Katima Mulilo. Ook hier is het laagseizoen en kunnen we upgraden naar een kamer. Dat doen we dan toch maar: de afgelopen dagen in de kamer waren door de hoge luchtvochtigheid geen pretje. Ook de douches waren niet echt schoon. Nu kunnen we weer heerlijk schoon douchen en afkoelen.

’S-Avonds gaan we in het hotel eten: dat valt niet mee. Er zit een groep Russische toeristen die eerst het dessert krijgen en dan pas het hoofdgerecht. Ook krijgen ze het niet tegelijk. De ene heeft het al op als de ander het nog moet krijgen. 

Wij krijgen wel de hoofdgerechten tegelijk. Helaas heeft Mart weer pech met zijn vlees. Weer bedorven. Hoezo weer? Dat hadden we niet vermeld omdat het zo zielig was.

In Maun had Mart een mooie T-bone steak besteld. Hij begon er aan en spuugde het gelijk weer uit. Minca ruiken en ja het was bedorven. Netjes werd het met excuses weggehaald. Vervolgens vroegen ze of ze wat anders konden brengen. De T-bone steak was er niet meer. Dus een lekker stukje biefstuk. Die kwam en na twee happen bleek die in het midden nog bevroren te zijn. Ook terug. Toen was de trek over. 

Dus het was nu extra pijnlijk dat de steak weer niet goed was. Jammer. Bovendien hadden we een uur op het eten zitten wachten, dus de trek was over.

De volgende dag maken we een toch over de Zambezi. Lekker rustig en we zien van alles: hippo's, mooie vogels, en een duidelijk lagere Zambezi dan vorig jaar. Het scheelt 4 meter. Hierdoor die je de wortels van de bomen heel duidelijk. Ook de rotsen onder de brug met Zambia zijn zichtbaar en dus kunnen en mogen we niet verder varen.

’S-Avonds proberen we een hamburger.

Die valt goed, ook het dessert, de malvapudding is lekker.

De volgende dag rijden we naar Divundu en we zijn er weer vroeg. Omdat het een dorpje van 2 straten is waar je zo doorheen rijdt, gaan we door naar Rundu. We hebben daar voor de nacht erna al een overnachting staan en dus proberen we online een nacht erbij te boeken. Lang leve de mobiele telefoon.:grin:. Als je bereik hebt, want zo in de middle of niks, valt dat niet mee, 1 streepje. Het gaat dus net. Maar wat een vooruitgang ten opzichte van jaren terug. Dus we boeken nacht op de camping bij. De bevestiging komt ook nog via email binnen.

Aangekomen bij de lodge krijgen we een camping plaats aangewezen bij de rivier. Heerlijk met een paar bomen, een eigen toiletgebouw en heeeeel veel ruimte. Een chique camping zeg maar. Je bent met 500 meter bij het restaurant en een uitzicht dek. We doen de volgende dag helemaal niets. Heerlijk in de schaduw, drankje en boekje erbij.

Etosha National Park: daar verheugen wij ons erg op. Het staat bekend om de grootte, bijna 22.000 ha. Daarbij is een groot gedeelte een kale vlakte, waar het erg heet kan zijn.Bij binnenkomst worden we gecheckt op vlees, in verband met mond en klauw zeer. Daarna naar het eerste rest camp om in te checken en de betaling voor het park te doen. We worden erg vriendelijk geholpen en krijgen een mooie plek aangewezen. ’s-Middags doen we nog een rondje park en onze mazzel hebben we mee: een cheetah die opgejaagd wordt door twee wildebeesten. Op de vlakte dus je kan het mooi zien.

De volgende ochtend vertrekken we vroeg, om 6 uur, om al een wildspottend naar het volgende rest camp te gaan. En weer hebben we mazzel: de cheetah met haar 3 pups. Al zijn het geen kleintjes meer. Maar je ziet ze spelen en naar hun moeder onder de boom lopen. Verder nog giraffen, zebra's, springbokken en een hyena gezien. Omdat het al vroeg warm wordt, gaan we naar de camping. 

De volgende ochtend weer vroeg op om al wildspottend naar het volgende rest camp te gaan. Daar blijven we twee nachten. Niet zoveel gezien want het is een heel vlak stuk met weinig beschutting voor de dieren. De volgende dag nemen we een andere route en dan zien we een mannetje en vrouwtje leeuw.

Op deze rest camp hebben ze een mooie waterhole. Dat is een plas water waar de dieren komen om te drinken. Daarom heen staat een afscheiding en daarachter staan bankjes waar je op kan zitten kijken. ’S-Avonds staat er een lamp op de plas te schijnen zodat je dieren toch kan zien. Gisteren gingen we ’s-Middags even kijken en toen was er een olifant. En ’S-Avonds zien we een paar neushoorns. Eerst eentje en dan komen er steeds meer bij. Uiteindelijk zijn ze met z’n zessen. Schitterend om te zien.

Na 4 dagen Etosha gaan we er weer uit en rijden we naar Uis, een plaats in het Damaraland. Ruig, veel zand en stenen, droog en weinig bevolking. Wel mooi. Daarna gaan we naar de ‘grote' stad Swakopmund.